تأثیر خطاهای مستندسازی گواهی فوت بر صحت کدگذاری علل مرگ در بیمارستان شهید محمدی بندرعباس

زمینه و هدف: اطلاعات مرگ نقشی اساسی در تدوین برنامه های سلامت دارد و کدگذاری علل مرگ به سازماندهی و قابل استفاده شدن این اطلاعات می انجامد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر خطاهای مستندسازی بر صحت کدگذاری علل مرگ در بیمارستان شهید محمدی بندرعباس است. روش بررسی: این پژوهش توصیفی مقطعی در شش ماهه دوم سال 1390 و با مطالعه گواهی فوت همه متوفیان انجام شد. ابتدا اطلاعات گواهی فوت بر روی فرم های جداگانه ای ثبت شد و رزیدنت های هر بخش نسبت به تعیین توالی های گواهی فوت اقدام نمودند. سپس پژوهشگر نسبت به کدگذاری مجدد گواهی ها و مقایسه آن ها با کدهای کدگذاران اصلی اقدام نمود. در نهایت، برای استخراج اطلاعات مربوط به خطاهای مستندسازی، پژوهشگر به خود گواهی فوت مراجعه نمود. داده ها وارد نرم افزار SPSS شده و از طریق آمار توصیفی و آزمون کای دو و با محاسبه فاصله اطمینان 95% تحلیل شدند. یافته ها: صحت کدگذاری علل مرگ برابر با 7/51% بود. صحت کدگذاری رابطه معنی داری با خطاهای ماژور داشت (001/0P=) اما، با خطاهای مینور رابطه معنی داری نداشت. از بین خطاهای ماژور، "درج علل مرگ دارای اثر یکسان". بیشترین تأثیر (1/82% خطا در کدگذاری) را داشت. بیشترین تأثیر این خطا مربوط به فصل بیماری های غدد تغذیه و متابولیسم (4/94% خطای کدگذاری) بود. زبان تکمیل گواهی فوت و تعداد خطوط با وقوع هر دو نوع خطا رابطه معنی‌داری داشتند. نتیجه گیری: کدگذاری علل مرگ وضعیت مطلوبی در این بیمارستان ندارد. تأثیر نسبی (4/9%) خطاهای ماژور بر صحت کدگذاری، آموزش پزشکان درباره اهمیت و نحوه تکمیل گواهی را ضروری می سازد.